کتاب بن فان برکل و کارولین بس نشر و گروه نشریات یزدا

جایگاه معماری در اوایل قرن بیست ویکم بحث برانگیز است و به همین علت اغلب شــکلی که ســاختمان ها درصدد انتقال آن برمی آیند، پیچیده است. اگر ســاختمانی با موفقیت بنا شــود، باید مانند غول، یعنی چیزی غیر قابل درک، جاندار، اما درعین حال به طور مبهمی آشــنا باشــد، گویی برخاســته از اعماق ناخودآگاهمان اســت. بایــد بزرگتر و قوی تر از ما و همزمــان بازتابی از آرزوها و ترس های ما باشــد. این همان جایگاهی است که بن فان برکل، کارولین بس در پانزده سال اخیر به آن دست شرکت شــان اینک با عنوان «استودیوی واحد» یافته اند. در عصری که ســرمایه گذاری در شــی مســتقل و بزرگ، از نظر مالی، اخلاقی و روشن فکری، عاقلانه به نظر نمی رسید، این معماران با استدلال بر وجود اشــکال مستحکم، پیچیده، تاب برداشته و وارونه به عنوان منابع اقتصادی اصرار ورزیدند. آن ها به ســاختمان ها به دیده ی حجمی اشغال کننده، مخازن هزارتوی ســه بعدی، اشــکال نمادین و همچنین اشــکال غیر قابل فهم می نگریســتند. براســاس استدلال آنها شکل یکپارچه، اما بسیار پیچیدهی ساختمان می تواند، ظاهر مستحکم و حتا، شــاید معنایی به نیروهای غیر قابل مشاهده و غیر قابل درکی ببخشــد که زندگی روزانه ی ما را شــکل می دهند. آن ها معمارانی هستند که از شــیوه ی کهن حماســی بهره می گیرند، باوجود این، حالت نامتعارف بودن ساختمان هایشان آشکار می شود.