مورخان فلسفه در اسلام، و پژوهشگرانی که به شکل عام به فرهنگ عربی پرداختهاند، بر این باورند که فلسفه در مغرب و اندلس امتداد «طبیعی» فلسفه در مشرق است و فلسفۀ ابن باجه و ابن طفیل و ابن رشد را امتداد زمانی فلسفۀ کندی و فارابی و ابن سینا و بازپردازی فلسفه و تکرار موضوعها و دشوارههای آن میدانند. به نظر ما چنین دیدگاهی به شکل ریشهای نیازمند تجدید نظر است...
-قسمتی از متن کتاب-