کتاب پیشوایان هدایت 14، خاتم اوصیا، بقیه الله، حضرت امام مهدی(عج) نشر مجمع جهانی اهل بیت

پیامبران و جانشینان آنان در راه تحقق اهدافی که خداوند برای آنان ترسیم کرده بود، لحظه ای از پا ننشستند و از جان دست شستند و پنجه در پنجه دشواری ها افکندند و از هیچ کوشش نیاسودند. خداوند تلاش پی گیر آنان را با رسالتِ آخرین پیام آور نور، حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله وسلم)تکمیل ساخت و امانت و مسئولیّت هدایت بشر را بر عهده آن انسان برجسته نهاد و رسول اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)در این راستا گام های شگفت انگیزی برداشت و در کوتاه ترین زمان، به بزرگترین نتایج دست یافت که حاصل تلاش های بیست و سه ساله آن حضرت را می توان چنین گزارش داد: ۱. عرضه رسالتی کامل به بشر که دربردارنده عناصر دوام وبقاست. ۲. مجهز نمودن آن رسالت به عناصر بازدارنده از کژی و انحراف. ۳. تأسیس و تشکیل امتی مسلمان که اسلام را مکتب، پیامبر را رهبر، و آیین الهی را قانون زندگی می دانست. ۴. ایجاد دولتی اسلامی که آیین الهی را به مرحله اجرا نهاد و پرچم اسلام را به دوش کشید. ۵. ارائه چهره درخشانی از رهبری حکیمانه الهی که خود تجسّمِ کاملِ آن بود. تحقق کامل اهداف رسالت، در گرو چند امر بود. الف) رهبر شایسته ای که بتواند رسالت الهی را اجرا کند و آن را از دست هوسبازان، حفظ نموده و استمرار بخشد; ب) تربیت صحیحی که متناسب با گذر زمان، برای همگان تداوم یابد و این کار تنها از عهده مربّیانی برخوردار از صلاحیت علمی و معنوی بر می آید; رهبرانی که در منش و رفتار، چونان پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)برجسته ترین، به شمار آیند. ازاین رو، خواست خدا چنین بود که نبیّ اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) برگزیدگانی از اهل بیت خویش را درخورِ این کار آماده سازد، و به نامِ مبارک آنان تصریح کند و رشته امور هدایتِ مستمرّ الهی را به دستور خدا به آنان بسپارد تا دین را از تحریف نادانان و فریبکاران حفظ و نسل های بعد را بر اساس ارزش ها بپرورانند و این برنامه ریزی الهی در این سخن رسول گرامی اسلام جلوه گر شد که فرمود: «إنی تارک فیکم الثَقَلین ما إن تمسکتم بهما لن تضلّوا، کتاب الله وعترتی وإنهما لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض»; من دو امانت گرانسنگ میان شما به ودیعه می نهم، تا زمانی که به آن ها متمسّک و پای بند باشید، هرگز به گمراهی نمی افتید، آن دو امانت، کتاب خدا (قرآن) و عترت منند، و از یکدیگر جدایی ناپذیرند تا در کنار حوض کوثر به نزد من درآیند. در این مسیر، امامان معصوم (علیهم السلام) همان برجستگانی بودند که پیامبر به فرمان خدا، آنان را برای رهبری امت، پس از خود منصوب کرد. رفتار آنان بیانگر روش واقعی اسلام است و تحقیق و بررسی زندگانی آنان از چهره فراگیر و چند بُعدی حرکت اصیل اسلامی پرده برمی دارد ; حرکتی که راه خود را در ژرفای جان مسلمانان طی می کند. بی تردید توانِ این حرکت پس از رحلت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) رو به کاهش نهاد. از این رو، امامان معصوم(علیهم السلام)بی آن که از مسیر سنّت هستی که بر روش رهبری و امّت حکمفرماست، خارج شوند، به آگاه ساختن مردم پرداختند و در جهت ایجاد و ارتقای آگاهی مکتبی امت و حرکت رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)وانقلاب شکوهمندش، قدرت آن ها را به تحرک واداشته و شتاب بخشیدند. زندگی ائمّه نیز در استمرار سیره پیامبر اسلام قرار داشت و مردم به آنان، چونان مشعل های فروزان هدایت رو می آوردند. بدین سان، پیشوایان دین، مردم را به سوی حق و رضای او هدایت کرده و خود، در راه اجرای دستورات الهی، استوار بودند و در دست یابی به کمال مطلوبِ انسانی، بر دیگران پیشی گرفتند. زندگی آن ها سرشار از جهاد، شکیبایی بر دشواری ها و تحمل آزار ستمکاران بود تا آن جا که در این راه، عزّتِ شهادت را بر خواری زندگیِ با ستمکاران ترجیح دادند و پس از جهاد و مبارزه ای بزرگ و بس با عظمت، به دیدار خدا نایل گشتند.