مراد از «نظریّۀ عدالت صحابه» این استکه هرکس، همنشین پیامبر(ع) شد ـ اگرچه برای مدّت کوتاهی هم باشد ـ عادل است! و انتقاد از او، یا پست شمردن کردارهای او و یا تخطئۀ وی جایز نیست! بلکه پیروی از گفتار وکردار او رواست و برای دیگران، حجّت است!
این نظریّه در موقعیّت سیاسی خاصّی و برای آنان اهداف سیاسی ویژه ای از جمله تقویت حکومت امویان و توجیه تصرّفات آنان و رنگ و روی شرعی دادن به آن تصرّفات، به وجود آمد.