درباره درآمدی بر کارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران در قلمرو زنان
یکی از ویژگیهای نظام جمهوری اسلامی ایران، حضور مؤثر زنان در پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی است. همچنین در منطق رهبر انقلاب اسلامی امام خمینی(ره) که نشأت گرفته از منطق متعادل اسلام به دور از افراط و تفریط است نیز، همکاری و حضور زنان در ابعاد مختلف، نه تنها لازم بلکه در برخی از موارد واجب است. اگر چه برخی افراد، انگارههایی را در خصوص مخالفت امام با مشارکت اجتماعی زنان (دادن حق رأی به زنان) در سال ۱۳۴۱؛ [که با هدف ایجاد زمینه برای استفاده ابزاری از زنان در جهت مدرنیزاسیون در دولت پهلوی مطرح شد] بیان میکردند و مخالفت امام با این لایحه را مانعی برای حضور زنان در اجتماع میدانستند؛ اما عملکرد، نظرات و مصاحبههای صریح ایشان و تدوین اصول مختلف در قانون اساسی مانند: اصول۳، ۲۰، ۲۸، ۳۰و...که با خطاب عام زن و مرد و اصول ۲۱ بهطورخاص، زنان را پوشش میداد، بطلان این نگاه را آشکار کرد. علاوه بر این بیانات و سیره عملی ایشان، از باورمندی عمیق ایشان به حضور فعال و مؤثر زنان در عرصههای مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی با حفظ موازین و ارزشهای اسلامی دارد. حاکمیت قوانین اسلامی بر تمامی خط مشیها و سیاستگذاریها و قوانین امری است که به صراحت در اصل چهارم قانون اساسی بیان شده است. آنچه از منظر اسلام مورد اهمیت است حضور صرف نیست بلکه ضرورت و کیفیت حضور، تأثیر و لزوم مشارکت و اولویتبندی با توجه به اقتضای زمان و مکان در راستای انجام تکالیف و وظیفه اسلامی است