پریان دریایی زیرپیراهن و لباس زیر به تن دارند. دُم ندارند، فقط حرکاتی میکنند که تداعیکنندۀ حرکت آنها در آب است.
نقش جادوگر دریا را چهار زن بازی میکنند که به هم پیوستهاند و به یک موجود تبدیل شدهاند.
پریان دریایی اولین بار که از سطح آب اقیانوس سر بیرون میآورند و دنیای بالای آب را میبینند، سرشان را در سطل آبی فرو میکنند و خیس بیرون میآورند. تا آن لحظه کاملاً خشک هستند.
این نمایش نخستین بار در هر یک از شهرهایی که به روی صحنه رفت با همراهی گروه کُری متشکل از دخترهای نوجوان اجرا شد. این دخترها نقش مهمانها را در مهمانی کِیتی بَکستر نیز بازی میکردند و از ابتدا تا انتهای نمایش روی صحنه مینشستند و آواز جادویی پریان دریایی را میخواندند.
صحنۀ نمایش اولیه سکویی برآمده داشت که پریان دریایی میتوانستند زیر آن شنا کنند. یک کمد لباس، تختخواب و میز و صندلی روی صحنه بود که، در طوفان، آب آنها را با خود میبُرد و به دریا میانداخت. کمد در باقی زمان نمایش به شکلی در هوا معلق میماند که گویی روی آب شناور بود.
بلو در تمام مدت نمایش روی صحنه است. او راوی داستان است و اوست که هر چه را میبینیم تصور میکند و با قلم خود میآفریند. او میتواند با شخصیتهای نمایش حرف بزند یا گاهگاه، در جای مناسب، جملههایی به زبان بیاورد.
دستورهای صحنه نشان میدهند که متن نمایشنامه را نخستین بار روی صحنه چگونه اجرا کردهایم، اما اینها را وحی مُنزل تلقی نکنید. به اختیار خودتان راهحلهایی برای اجرا پیدا کنید.
پ. ت.