این کتاب حاصل تأملاتی زیباشناختی و فلسفی و روانکاوانه در عکاسی است. این تأملات بر محور سه پرسش اصلی صورتبندی شدهاند: از تماشای عکس چه حاصل میکنیم؟ از چه عکس میگیریم؟ و چهبسا مهمتر از همه چرا عکس میگیریم؟ سولاژ پرسش نخست را در چارچوب نظریههای زیباشناسی مطرح میکند و میکوشد وجوه گوناگون پیامدهای نگریستن به عکسها را برای خواننده روشن کند. نویسنده میگوید اگر عکس را خیالپردازی عکاسی در نظر بگیریم، آنگاه به جای همدلی با بارت و تأکیدش بر اینکه عکس یعنی چیزی «آنجا بوده است»، باید بپذیریم که در هر حال «آنجا صحنهپردازی بوده است» و عکاس با امکان انتخابهای بیشمارش عملاً «آنجا» را برای بیننده صحنهپردازی کرده است.