کتاب پیشرو حاوی ۲۰ مقاله دربارهی هند، ۱۰ مقاله دربارهی چین، ۵ مقاله دربارهی ایران، دو مقاله دربارهی افغانستان و یک مقاله دربارهی الجزایر است. افزون بر ۵ مقالهی مربوط به ایران، در سایر مقالات نام «پِرس یا ایران» ۲۹ بار و نام «خلیج فارس» ۴ بار تکرار شده است.
مارکس و انگلس در مقالات خود نشان میدادند که چگونه مردم چین با چنگ و دندان علیه غاصبان و متجاوزان نبرد میکنند. انگلس دراینباره نوشته است:
«جنگ چینیان علیه انگلیسیها یک جنگ مرگ و زندگی است، یک جنگ ملّی برای پاسداری از ملیت چین است.»
در مقالهی دیگری، ضمن مقایسهی عکسالعمل دو ملّت ایران و چین نسبت به تجاوزات غارتگرانهی انگلستان، با تکیه بر خصوصیات تودهای جنگ چینیان، نشان میدهند که چگونه ارتش نیمبند ایران که ساختهوپرداختهی روسها بود بهآسانی در برابر بیلیاقتترین افراد نظامی هندیالاصل انگلیس شکست میخورد و کشور را تسلیم متجاوزان میکند:
«در میان افسران انگلیسی - هندی، این سواران از بیارزشترین و بدترین نظامیان به شمار میآمدند و قابلیت آن را حتی کمتر از سواران غیرنظامی "چریک" توصیف میکردند؛ "سروان نولان" حتی یک عمل جنگی را نیز نمیتواند نام ببرد که طی آن این سواران "انگلیسی" اعتباری کسب کرده باشند. با تمام این احوال، ۶۰۰ نفر از این سوارهنظامْ ارتش دههزارنفری ایران را تارومار کردند. وحشت چنان در سپاه ایران افتاده بود که جز توپخانه، هیچچیزِ دیگر در هیچجا پایداری نکرد.»
«یک سلطان یا شاه ]ایران[ بهمحض اینکه میبیند سپاهیانش، بدون بههم زدن صف، میتوانند رژه بروند و با ستون بهچپچپ یا بهراستراست بکنند گمان میبرد که آنان پرقدرتترین و بهترینِ ارتشها ]ی جهان[ هستند.»
«... یونیفرم و طرز لباس پوشیدن اروپایی برای رژه رفتن بهتنهایی نمیتواند رمز شکستناپذیری باشد.»