ممکن است کسی که در حلقهی ما به من بسیار نزدیک است نیز، از انتخاب این موضوع برای سخنرانی تعجب کند. موضوعی که شاید چندان چنگی به دلش نزند. باید بگویم کاملاً آمادهام تا خلاف این مسئله را به او ثابت کنم. در میان انبوهی از سؤالات ارائهشده که دربارهی این موضوع مطرح شده، ناچارم دست به انتخاب بزنم و قطعاً همین کار را میکنم. به همین دلیل سعی دارم امروز، توجه شما را به اصل مسئله معطوف کنم.
اما این تعجب به نظر من ناشی از نوعی سادهانگاری بیپایه است، که تصور میشود من هر سال به این شیوه دست به انتخاب موضوع میزنم. یعنی موضوعی را برمیگزینم که فکر میکنم برای گذراندن وقت دربارهی برخی موارد بیاهمیت مناسب باشد. اصلاً اینطور نیست. اضطراب دقیقاً همان نقطهی اتصالی است که تحقیقات پیشین من به آن نیاز دارند. خواهید دید که چگونه برخی از اصطلاحات تخصصی که تا به حال به نظر نمیآمده ارتباط چندانی با هم داشته باشند، میتوانند به هم مرتبط شوند. فکر میکنم درخواهید یافت که هر یک از شما چطور میتواند با نزدیک شدن به دیگران در زمینهی اضطراب، حتی به جایگاه بهتری نیز دست یابد.
-از متن کتاب-
کتاب اضطراب در مقام بیستمین سمینار ژاک لاکان همچون یکی از ستاره های پرنوسان در منظومه ی پنجگانه ای ست که در آن فیگور سوژه ی ناپایدار در مسیر پر آشوب میل، قانون زبان فقدان و واقع با ظرافتی خیره کننده در هم میتند. این متن نه فقط در هیأت اثری مستقل که به مثابه قطعه ای ارگانیک از پیکره ای پنج جلدی است که هر یک چون خرده واقع هایی برشهایی گسسته از وحدت سوژه می سازند و در مجموع به گفتمان روانکاوانه ی لاکانی هیبت فلسفی می بخشند. در این جلد خاص، یعنی اضطراب لاکان ما را به پرتگاهی هدایت میکند که در آن اضطراب نه ناشی از غیاب، بلکه از هولناک ترین فرم حضور است حضور ابژه کوچک a که نه باز نمود شیء بلکه جای خالی ساختاری میل است؛ امری که بیش از هر امر نمادینی رئال را چون لکه ای در زبان در نگاه و درمیل نشاندار میکند.