میدانم آنچه در آن زمان بس قدیمْ شگفتانگیز قلمداد میشده ممکن است در زمانهی ما وحشتناک به نظر آید و آن توصیفِ فصیح و غریب شیوهای است که آن شاهزادهی محزون چشمانش را درمیآورد ـ و منظرهی خونی است که از آن چشمهای نابینا روی صورتش میچکد، صحنهای که تمام پردهی پنجم در نسخهی بینظیر اولیه را اشغال کرده است ـ میتواند احساسات بانوان را جریحهدار کند، کسانی که بخش عمده و زیبای تماشاگران ما را تشکیل میدهند و انزجار آنها میتواند بهسادگی سرزنش همراهانشان را موجب شود، و در نهایت، از آنجا که زنان و عشق هیچ نقشی در این سوژه ندارند، فاقد آرایههای اصلی است که عموماً موجب اقبال عمو می و توفیق ما میشوند.