کتاب نامه هایی از فانوس دریایی نشر پرتقال

هنوز در خانه بودیم و داشتیم پرده‌های ضخیم را می‌بستیم که سوکی گفت: «فیلمش خیلی سروصدا کرده، هر دوتاتون خیلی خوشتون می‌آد.» رو کرد به من و به‌شوخی گفت: «بخند. قراره خوش بگذره.» همه به من می‌گفتند چهره‌ام جدی است؛ شاید چون ظاهرم غمگین و متفکر بود، درست مثل پدرم. در واقع، منظورشان این بود که به ‌زیبایی سوکی نیستم که این برای من اهمیتی نداشت؛ چون من به خواهر بزرگ‌ترم حسودی نمی‌کردم، به او افتخار می‌کردم. شخصیتش هم به همان اندازه زیبا بود؛ معلوم بود که همه همین‌طور فکر می‌کنند.