شطرنج به رقابت خلاصه نمیشود و گاهی واقعا زیباست. اولین چیزی که مرا جذب شطرنج کرد، صفحه بازی بود؛ دنیایی کامل و جمع و جور که در 64 خانه خلاصه شده؛ دنیایی که در آن احساس امنیت میکنم؛ دنیایی که بر آن مسلطم و میتوانم ادارهاش کنم؛ دنیایی پیشبینیپذیر که اگر آسیبی در آن ببینم، فقط و فقط خودم را بابتش مقصر میدانم.
«گامبی وزیر رمانی از جنس سرگرمی ناب است. این کتاب را هر چند سال یک بار بازخوانی میکنم تا هم از داستانی خوب لذت ببرم و هم از قدرت قلم تِویس.»
مایکل اونداتیه
نویسنده کتاب بیمار انگلیسی