کتاب نیمه شبی آرام اثر ویلیام وارتن نشر خوب

ناگه در دل سکوت، به مشامم می‌رسد بوی مشتی پر پرنده که می‌سوزد؛ رایحۀ مرگ در یک گل! چیزی بهر دیدن و چیزی بهر گفتن نیست؛ نه هراسم گذارد نگریستن و نه مرا هست یارای چشم گرداندن. لحظه‎ای از پوچی‌ام که به دانه‌های خاکستری الماس بدل می‌شود. خود را تماشا می‌کنم که مرا تماشا می‌کند که مرا تماشا می‌کند. در این قصۀ زمستانی کریسمس نام‌ها تغییر یافته‌اند تا گزندی به گناهکاران نرسد...