کتاب پیرمرد و دریا نشر انتشارات نگاه

مادر همینگوی به موسیقی و نوازندگی علاقه‌مند و امکانات این هنر رو تمام و کمال برای فرزندش فراهم می‌کرد اما همینگوی از هر تایمی استفاده می‌کرد تا ابزار موسیقی رو بزاره یه گوشه و اتاق رو تبدیل به جایی برای مسابقه مشت‌زنی با دوستاش بکنه. البته اون ابدا یه آدم بی‌احساس خشن و بی‌تفاوت به هنر و زیبایی نبود و نشد بلکه فقط یه مبارز بود. مبارز واقعی. و این داستان کوتاه که دویست و خورده‌ای صفحه‌اش نباید فریبتون بده چون بیشترش زندگی‌نامه و نقدی هست که مترجم در پایان اضافه کرده، اواخر زندگی یک مبارز هست. انسانی که نه خیلی امیدواره، نه کسی ازش توقعی داره، نه ویژگی شخصیتی خاصی داره، نه در سنی هست که چالش و تنش‌های جذابی داشته باشه، نه استخوان پاش مثل دی‌مجیو بزرگ متفاوته، نه قدیسه نه گناهکار ، نه ضد قهرمانه و نه حتی شمایل کامل قهرمانی داره... فقط انسانه و شاید در انتها احساس کنید فقط انسان بودن چه قدر می‌تونه باشکوه باشه. با اینکه داستان محصور به اطراف ساحل و یک قایق ماهیگیری توی دریاست این ترجمه اصلا حوصله‌سر بر نبود و کتاب به زبان اصلی هم ابدا حوصله‌سربر نبوده پس میشه گفت این یک ویژگی مثبت و نشون درصدی از امانتداری مترجم در روایته. من همیشه دوست داشتم ببینم تو مغز همینگوی که جنگ‌های مختلف، درگیری با حیوونای درنده، بیماری‌های سخت مثل اسهال خونی، طرد شدن از خانواده، خودکشی پدرش، رد شدن داستان‌هاش از طرف انتشارات و... تجربه کرده و دووم آورده چی می‌گذره و فکر کنم پیرمرد و دریا به خوبی بخشیش رو بازتاب داد.

ترجمه خوبه ولی داستان برای من خیلی تاثیرگذار نبود. با اینحال، خوندنش خالی از لطف نیست.