اتحادیه سلطنتی بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی، نام رسمی کشوری است که از آن به عنوان «بریتانیا» یا «پادشاهی متحد» نام برده میشود. البته به دلیل وجه غالب امپریالیستی و استعماری عناوین این کشور، در جمهوری اسلامی ایران از این کشور به عنوان «انگلیس» یاد میشود و ازاینرو در سرتاسر این مجلد، از همین نام استفاده شده است. چهار استان یا منطقه کشور انگلیس را تشکیل دادهاند: انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی.
شایان ذکر است لغت کبیر که در پیشوند اسم این کشور به کار میرود، هیچ ارتباطی به سابقه تاریخی انگلیس ندارد، بلکه واژهای جغرافیایی است که نشاندهندۀ آن است که در شمال غرب اروپا تعداد زیادی جزایر کوچک، مجمعالجزایری را تشکیل دادهاند. در انگلیس، مردم بر این تصورند که واژۀ کبیر به تاریخ امپراتوری آن کشور بازمیگردد که اسناد تاریخی و جغرافیایی، این موضوع را نقض میکند؛ زیرا واژه مربوط به قرون وسطی و ماقبل آن است، یعنی زمانی که انگلیس در دوران بدوی و گمنامی به سر می برد.
-قسمتی از متن کتاب-