کتاب پی یر و ژان اثر گی دو موپاسان نشر افق

من به‌هیچ‌وجه قصد ندارم اینجا، به دفاع از رمانِ کوتاهی برخیزم که در ادامه خواهید خواند. کاملاً برعکس، مفاهیمی که می‌خواهم منتقل کنم بیشتر نقدِ همان نوع تحلیل روان‌شناختی است که در پی‌یر و ژان به کار برده‌ام. می‌خواهم به‌طور کلی به رمان بپردازم. من تنها فردی نیستم که هر‌بار کتاب جدیدی که منتشر می‌شود، مورد سرزنشِ منتقدان همیشگی قرار می‌گیرد. میان جملات ستایش‌آمیز، مدام این عبارت را زیر قلم همان افراد می‌بینم: ـ بزرگ‌ترین عیب اثر این است که به معنای واقعی کلمه رمان نیست.