من بههیچوجه قصد ندارم اینجا، به دفاع از رمانِ کوتاهی برخیزم که در ادامه خواهید خواند. کاملاً برعکس، مفاهیمی که میخواهم منتقل کنم بیشتر نقدِ همان نوع تحلیل روانشناختی است که در پییر و ژان به کار بردهام.
میخواهم بهطور کلی به رمان بپردازم.
من تنها فردی نیستم که هربار کتاب جدیدی که منتشر میشود، مورد سرزنشِ منتقدان همیشگی قرار میگیرد.
میان جملات ستایشآمیز، مدام این عبارت را زیر قلم همان افراد میبینم:
ـ بزرگترین عیب اثر این است که به معنای واقعی کلمه رمان نیست.
برای بخش مطالعهی نمونه، فقط دوصفحه ی ابتدایی شامل شناسنامه و عنوان کتاب؛ گذاشته شده. و نمیتوان دید آیا داستان و شیوه ی ترجمه مورد نظر و سلیقهی هر خواننده هست یا نه.