اگر نتوانی بزرگاندیش باشی و افکاری عالی در ذهن بپرورانی، فرصتهایت را محدود میکنی. وقتی نتوانیم افکاری بزرگ در سر بپرورانیم و اجازه بدهیم این تداعیهای منفی بر ذهنمان مسلط شوند، کوچکاندیش میشویم و سیر نزولی طی میکنیم. عملاً باعث محدودیت دستاوردهای بالقوهمان میشویم و خودمان را محکوم میکنیم که زندگی متوسطی داشته باشیم. مثلاً همین علم را در نظر بگیر که اگر هیچکس جرئت نمیکرد فکرِ احتمالاتِ تصورناپذیری مثل نفس کشیدن انسان زیر آب یا پرواز در آسمان یا کشف فضا را به ذهنش راه بدهد، بیبروبرگرد پیشرفتش متوقف میشد. تاریخ نشان داده که ما در تشخیص و برآورد محدودیتهایمان بهشدت ضعیف عمل کردهایم و بنابراین نباید بگذاریم این محدودیتها که فقط در خیالات ما وجود دارند، آمال و آرزوهایمان را محدود کنند. موفقیت مستلزم اقدام است و اقدام هم مستلزم فکر. اما برای دستیابی به نتایجی فوقالعاده عالی، اول باید افکاری بزرگ در ذهن بپرورانیم و بعد دستبهکار شویم؛ یا بهعبارتی، اقداماتمان باید بر اساس بزرگاندیشی باشد. اگر نتوانی بزرگاندیش باشی و افکاری عالی در ذهن بپرورانی، فرصتهایت را محدود میکنی.