هنگامیکه داعش در سوریه ظهور کرد و پس از چندی سه استان عراق ـ صلاحالدین، نینوا و الانبار ـ را اشغال کرد، تلقی عمومی از این جریان، حرکتی کوتاهمدت، هیجانی و بدون هرگونه مبنای فکری و نظری بود. بسیاری داعش را به دستهای خار تشبیه میکردند که به سرعت آتش میگیرد و شعلههای آن سوزاننده و پرحجم است، اما پس از مدت کوتاهی به تلی از خاکستر تبدیل خواهد شد و چیزی از آن باقی نخواهد ماند. برخلاف این تصور، با گذشت زمان، نهتنها داعش از میان نرفت، بلکه آوازهاش از مرزهای سوریه و عراق گذشت و در مناطق دوری مانند افریقا، اروپا و مناطق مختلف آسیا پیچید. حرکتی که تصور میشد به علت داشتن خشونت و بیرحمی و فقدان مبانی نابود شود، پس از مدتی کوتاه به یکی از دغدغههای اصلی کشورهای اسلامی تبدیل شد. از کشورهای درگیر مانند عراق، سوریه، افغانستان، پاکستان، آسیای مرکزی، قفقاز و افریقا گرفته تا اروپا و امریکا، که زمانی امن شمرده میشدند، کمابیش و بالقوه یا بالفعل با این خطر روبهرو شدند. جمهوری اسلامی ایران نیز بیتردید باید نگران نفوذ این اندیشه، بهویژه در مناطق اهل سنت، باشد.
-قسمتی از متن کتاب-