روزی روزگاری در آسیایِ شرقیِ دور، در میانهیِ دریاهای آبی و زلال، سرزمینی شگفتانگیز و عجیب به نام جزیرهی خوشبختی وجود داشت.
تمام این جزیره از شرق تا غرب پوشیده از جنگلی خوش آب و هوا معروف به پاندا پاینز بود.
توی این جنگلِ بارونی گلها و چمنهای زیبا و سرسبزی رشد میکردن، شالیزارها، درختهای کاجِ همیشه سبز و علفزارهای بامبویی که همگی توی هالهای از مه سنگین که جنگل رو فرا گرفته بود، سو سو میزدن.
درختهای جنگل حتی توی فصل زمستون هم سرسبز بودن و برای همین این منطقه پناهگاهِ بزرگ و حیرتآوری از پرندههای مختلف مثل عروسهای هلندی، طوطیهای کاکلی و توکان ها بود.
تمام این پرندهها دستهجمعی توی آسمون پرواز میکردن و یکصدا آوازها و نغمههای زیبایی رو میخوندن.