فروم در «کتاب گریز از آزادی» و «انسان برای خویشتن» بهقرائتی انسانگرایانه از اندیشههای مارکسیستی روی آورد. او سپس در کتاب «روانکاوی و دین» بنیادهای مشترک اندیشهی دینی و نیروی روانکاوی را با نگاه بهاندیشههای کارل گوستاویونگ و فروید، مطالعه کرد. فروم در ۱۹۵۱ بهمقام استاد روانکاوی دانشگاه ملی مکزیکوسیتی رسید و کتاب «زبان ازیادرفته» را دربارهی داستانهای پریان، اساطیر و رؤیاها منتشر کرد. فروم در کتاب جامعهی سالم (۱۹۵۵) انسان مصرفکنندهی تک ساحتی را زیر سؤال برده و او را بهارزشهای انسانی و اجتماعی فرامیخواند. آخرین سِمَت وی استادی دانشگاه نیویورک بود. فروم درباره این کتاب می گوید: «جامعهی سالم» از لحاظ دیگری نیز، هم ادامهی «گریز از آزادی» و هم تا حدی دنبالهی کتاب «انسان برای خویشتن» است. در هردو کتاب مکانیسم روانشناسی را که منظور اصلی است مورد بحث قرار دادهام. در «گریز از آزادی» بهخصوصیت قدرتگرایی (سادیسم، مازوخیسم و غیره) پرداختهام. در کتاب «انسان برای خویشتن» جهتگیریهای مختلف خود و منش را که جانشین نظریهی فروید دربارهی «لیبیدو» است بیان داشتهام. در کتاب حاضر سعی کردهام بهطور سیستماتیک مفهوم اساسی آنچه را که من «تحلیل روانی اومانیستیک» نامیدهام روشن سازم.