چرا کتاب مصور بخوانیم، کتابی که بیشتر برای دیدن است تا خواندن؟
چرا کتاب مصور بخوانیم که فقط مناسب بچهها و خوانندگانی است که حوصلهی خواندن متنهای طولانی و جدی را ندارند؟
تا دههی هفتاد میلادی کتابخوانهای جدی با تردیدهایی شبیه این، کتاب «کمیک» را پس میزدند. البته در همین دورهای که آمریکاییها و بریتانیاییها هنوز کتاب کمیک را به فضای جدی کتابخوانی راه نداده بودند، فرانسویها کمیک را بهعنوان فرمی هنری-ادبی قبول داشتند و آنجا کمیکهای بزرگسالان در کنار کمیکهای مخصوص کودکان و نوجوانان منتشر میشد. ژاپنیها هم در همان زمان مانگا یا کمیک ژاپنی میخواندند و به شکلی تازه از روایت تصویری نیازی نداشتند.