زمانی که این زندگینامه برای اولین بار در اواسط دهه ۱۹۵۰ منتشر شد، هافمن تقریبا ۷۰ سال سن داشت و روزهای آخر عمرش را سپری می کرد. از بسیاری جهات، انسانی ورشکسته بود؛ امپراتوری که زیر سایه رایش سوم بنا نهاده بود - که حتی به خاطر تمبرهای حاوی تصاویر هیتلر حق اثر قابل توجهی برایش به همراه داشت - از بین رفت. متفقین پیروز به او لقب «مجرم بزرگ» دادند، تحت بازجویی، مصاحبه و بازداشت های طولانی مدت قرار گرفت که فقط همسرش ارنا به او یاری می رساند .هنگام آزادی اش در ۱۹۵۰ هیچ پولی نداشت. هافمن جدای از نزدیکی اش به هیتلر، شاهدی استثنایی از لحظه های برجسته در تاریخ رایش سوم و رهبرش نیز بود.