کتاب دفترهای واپسین، دفتر پنجم احمدرضا احمدی نشر پندار تابان

چراغ روشن شد جهان آغاز شد دیگر از کسی گله‌ای نداشتم می‌خواستم سرم را در دستم بگیرم یا به عمق آب ببرم کسی شاهد نبود در انتظار فقط یک شکوفه در بهار بودم که میوه بشود پیکره‌ام از گچ و شبنم بود که در باران منهدم می‌شد -از متن کتاب-