این درست است که فهرستی از تهدیدها مثل جنگهای منطقهای یا بینالمللی، مخاطرات زیستمحیطی، انرژی، جنگافزارهای نابودی جمعی، و تکثیر انبوه جرایم از عوامل و دلایل پریشانخاطریِ جامعۀ بشری شدهاست، اما اینک دو پدیدۀ مشخص و از جهاتی شبیه هم، یعنی «تروریسم» و «ویروسها» سرآغازی بر هراسافکنی و دلهره در سدۀ بیستویکماند. این دو پدیده با آیندۀ ناامنی و زوال هستیشناختیِ جهان ما گره خوردهاند. بدینگونه اضطرابِ اگزیستانس را پایانی نیست، تنها وقفهای و باز دیگربار، از راه میرسد. ارنست همینگوی در مواجهه با دشواریهای دوران خود گفته بودکه «زیستن در زمانۀ ما به هر علت، دشوار است». گویا این سخن، هنوز به کار میآید.
-از متن کتاب-