مهدی یعنی امید دلها و آخرین پناه شیعه، و نه تنها شیعه بلکه بشریت. او که نزد هر کس و هر جا برویم کلامی از اوست و بزرگان بشر همه چشم انتظار اویند.
از یهودیان و مسیحیان تا ادیان و مذاهب دیگر، همه و همه میگویند: مهدی خواهد آمد و جهانِ یکپارچه ظلم و زور را به دنیایِ عدل و نیکویی تبدیل خواهد نمود.
حتی مردمان این جهانِ متمدن و هر روزه پیش رفتهتر نیز گاهگاهی در تنهایی به این فکر میافتند، زندگی بدون مهدی یعنی تحرک بیروح و شخصی که به هیچ منبعِ روحانیِ در زمان خود عقیدهمند نیست در واقع کارگر جسم خود است.
امروزه نه تنها مغزهای متفکر عالَم، بلکه عوام مردم هم در فطرت و باطن بشریِ خود ـ اگر لحظهای فکر و تأمل نمایند ـ درمییابند زمان و مکان بدون سفیر الهی نخواهد بود و بشر هیچگاه و حتی برای یک لحظه هم از وجود رسول خداوندی بینیاز نیست.