تبار مورچگان روایتی طولانی از تلاشهای جانفرسای یک منتقد سینمایی است که در اثر سانحهای حافظهاش را از دست داده و حال میکوشد فیلمی را به یاد آورد که تنها یک فرِیم از آن باقی مانده. نقب زدن به گذشته از خلال هیپنوتیزم و سفرهای خیالی دور و دراز میان آینده و حال و گذشته، نشخوارهای ذهنی مداوم دربارۀ وضعیت بشر و تبعیضهای نژادی و اجتماعی او را بیشتر و بیشتر در گردابی از خاطرات نامنسجم گذشته و رویدادهای موهوم فرو میبرد. در این کتاب که اولین رمان جدی نویسنده است، چارلی کافمنِ رماننویس از پی چارلی کافمنِ فیلمنامهنویس قد علم میکند و به نیرنگهای سینمایی و خصوصاً ژانر کمدی نیشخند میزند. نویسندۀ پابلیشرز ویکلی معتقد است کافمن نشان داده چطور هنر میتواند برداشت انسان نسبت به جهان را تغییر دهد و بهعلاوه از طریق این شیوۀ نوشتاری آزاد، عقاید خودش را دربارۀ جهان و فرهنگ امروزی بر زبان آورده و اثر پیکارسک و طنزآمیز وسوسهانگیزی خلق کرده است
اگه به «دیالوگ» علاقه دارید، این کتاب رو از دست ندید. پر از دیالوگهای ناب و بامزهست. داستان مثل داستانهایی که تو ذهنمونه یه پیرنگ مشخص نداره و پر از خرده پیرنگه. حقیقتش ممکنه حوصلهتون سر بره وسطش؛ ولی من خیلی لذت بردم از خوندنش. پر از شوخی با همه چیز در دنیا. کتاب در مورد زندگی یک منتقد سینماست. بعضی جاها باهاش همذاتپنداری میکردم و بعضی جاها ازش متنفر میشدم. کتاب میتونست کوتاهتر باشه ولی من به نظرم اگه به دیالوگ و دیالوگنویسی علاقه دارید این کتاب رو از دست ندید.