«مُصیبَهً ما اَعْظَمَها وَ اَعْظَمَ رَزِیَّتَها فِی الاِسْلامِ وَ فی جَمیعِ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ»، این فراز زیارت عاشورا پرده از مصیبتی بینظیر در اسلام و تمام آسمانها و زمین برمیدارد و همین امر میتواند برانگیزاننده و نقطه عزیمتی برای تأمل و عبرت باشد. وجه مصیبتبار این تراژدی بزرگ میتواند نقطه عزیمتی برای گریه از سر حزن، در لایهای و از سر شوق و حتی تبسم نسبت به این همه عظمت و زیبایی انسانی و تجلیگاه هنرورزی متعالی و اوج یگانگی و اتصال، در لایههای عمیقتر باشد.