حسامالدین مطهری نویسندهی رمان تذکره اندوهگینان دربارۀ اثرش مینویسد: تصور میکنم این رمان برای همۀ کسانی نوشته شده که در پی خود هستند. به هیچ وجه مدعیِ نشان دادنِ یک راه نیستم. خودم را هم در در جایگاهِ یک مصلح یا هدایتگرِ اجتماعی تصور نکردهام. تذکره خالی از هرگونه دعوت به آیین، کیش، مذهب و نگرش است. اما کسانی که به هر دلیل، خود را بیاندازه در این جهان بیگانه میدانند مخاطبانِ اصلی رمان تذکره اندوهگینان محسوب میشوند.
در مسیر مطالعهی داستان تذکره اندوهگینان ما با عبدالله آشنا میشویم. اما عبدالله کیست؟ عبدالله تویی، عبدالله همذات توست.
به قرنِ چهارم میروی. در این سفر، از غم به شادی، در پیمودنِ جادۀ اندوه، با عبدالله همسفر میشوی، با خودت.