آیا این سرنوشت من بود که تجربۀ بودنم در کرۀ شمالی با تولد او شروع شد و با مرگ او پایان یافت؟ فوریۀ ۲۰۰۲ بود که برای اولینبار بهعنوان هیئت اعزامی آمریکایی - کرهای برای دیدن مراسم جشن تولد شصتسالگی کیم جونگ ایل، نگاهی گذرا به شهر ممنوعۀ پیونگیانگ انداختم. تنها چند ماه از حوادث یازدهم سپتامبر گذشته بود و جرج واشنگتن بوش کرۀ شمالی را «محور شرارت» نامیده بود، بنابراین برای سفر به این کشور، آنهم برای یک زن تنهای آمریکایی با گروهی غریبه زمان شومی محسوب میشد.