کتاب عشق سال های وبا نشر آزرمیدخت

اجتناب‎ناپذیر بود، رایحه تلخ بادام، به طور ناخواسته عشق نافرجام را در خاطرش زنده می‎کرد. دکتر خوونال اوربینو، بلافاصله بعد از ورود به خانه تاریک که هوایی مرطوب و سنگین داشت، متوجه این امر شد. کاملا برایش قابل لمس بود. از او خواسته بودند در اسرع وقت خود را به آنجا برساند و تحقیقات لازم را در مورد یک قتل؛ همان رویدادی که روبه‌رو شدن با آن به دلیل حرفه‎اش برایش عادی و ملموس شده بود، به عمل بیاورد. خرمیاد سنت آمور، از مهاجران آند و در زمره مجروحان جنگ بود. هرچند از عکاسان کودک به شمار می‎رفت، ولی حریف همیشگی دکتر در بازی شطرنج به حساب می‎آمد. ظاهرا مرگ او بر اثر استنشاق بخار سیانید صورت گرفته بود و شاید به این صورت از رنج یادآوری خاطرات گذشته، رهایی می‎یافت. جسد خرمیاد را درحالی‌که با پتویی پوشیده شده بود، روی مبل راحتی همان‎جا که همواره در آن می‎خوابید پیدا کرد. روی چهارپایه‎ای که در کنار مبل قرار داشت، یک سینی بزرگ دیده می‎شد که در آن وسایل آزمایشگاهی که خرمیاد برای تبخیر مواد شیمیایی سمی استفاده می‎کرد گذاشته شده بود. چیز دیگری که به چشم می‎آمد و دیدنش زجرآور بود، جسد سگی سیاه و پشمالو با سینه‎ای سفید همچون برف بود که به پایه مبل راحتی بسته شده بود. چوب زیر بغل عکاس هم کنار جسد حیوان گذاشته شده بود. سپیده‎دم به تدریج بر تاریکی حکم‎فرما می‎شد. آن اتاق در هم ریخته و آشفته که نشان‎دهنده این بود که هم اتاق استراحت بوده و هم یک آزمایشگاه. نوری که از زیر پرده‎های پنجره به درون می‎تابید به اندازه‎ای بود که دکتر بتواند حضور مرگ را تشخیص بدهد... -از متن کتاب-