کتاب رقصِ شیطان، جلد 1 نشر انتشارات البرز

ه فاصله فقط چند روز، از زبانه های آتش به این کوره راه برف و یخ، به این خانه سرمازده فرار کردم. انگار خاطره راهی برای آرام شدن ذهنم است. گویی افکارم را مرتب می کند. بین هجوم برف، خاطره خلیج آبی و سبز و هرم آفتاب... خاطره باد که موهای انبوهم را آشفته می کند، خاطره یک اتومبیل که بین گردوغبار دور می شود و دیگر نمی بینمش... آرام اسلحه کمری را لمس می کنم و به آرامش سبز و آبی خلیج خیره می شوم؛ گویی دنبال چیزی می گردم که در دورترین نقطه از زمین گم شده است و حالا باید برگردانمش همین جا، درست در همین جزیره کوچک، بین همین خاک بی رنگ و گرمای سوزان. می خواهم برگردد. دیشب نفهمیدم این عضو خسته از خانواده به یغما رفته من می تواند برگ برنده تجارت بی رحمی شود که بی محابا درونش غرق شده بودم. وقتی لنج آخر برای بردن مائده اصرار کرد، حتی روحم خبر نداشت چه جواهری از میان دست هایم غلتیده و به آغوش آب فرورفته است. باد همچنان موهایم را به هم می ریزد؛ مثل شلاق می خورد به صورتم، دور گردنم و در گودی کمرم اعوجاج می کند و من از دلتنگی نفس نفس می زنم. برای دیدنش، برای لبخندش که غرق شیطنتی آشکار از پیروزی همیشگی و به رخ کشیدن اعتماد به نفسش است، برای نگاه عجیب و مرموزش که بعد از این همه سال هنوز نشناختمش و گویا قرار هم نبوده بشناسمش، دلم تنگ شده است.