کتاب کلیله و دمنه حدود دو هزارسال پیش به وسیله یکی از دانشمندان هندی به زبان سانسکریت نوشته شده است.
برزویه طبیب از دانشمندان زمان خسرو انوشیروان پادشاه ساسانی این کتاب را از هند به ایران آورد و به زبان پهلوی ترجمه کرد.
پس از ظهور اسلام عبدالله بن مقفع این کتاب را از پهلوی به زبان عربی ترجمه کرد سالها بعد نصربن احمد فرمان به ترجمه ی این کتاب از عربی به فارسی دری داد.
همین ترجمه انگیزه ای برای رودکی شد تا متن آن را به شعر فارسی درآوردکه متاسفانه ابیات کمی از آن باقی مانده است.