منظور و مقصود از خلقت انسان مقام عبودیّت است، که انسان خودش را عبدمطلق پروردگار بداند و در صراط عبودیّت مطلق حرکت کند و بالنّتیجه آنچه را که در عالم وجود، از وجود و استقلال و حیات و علم و قدرت به نحو استقلال است، همه را تسلیم خدا کند و اعتراف و اقرار کند که از آن خداست؛ آنچه فقر و ضعف و جهل و نیستی است، از ناحیۀ خودِ اوست؛ انسان عبد مطلقِ پروردگار است، هم در مقام اصل وجود و هم در مقام عمل و تکلیف؛ و این، مقامِ انسان کامل و بزرگترین درجهای است که خداوند علیّ أعلی به انسان عنایت میکند.
افرادی که در دنیا زندگی میکنند و دارای مذهب و شریعتی هم هستند مثل افراد معمولی، باید حرکت کنند و به این مقام برسند؛ انبیاء آمدهاند ما را به این مقام دعوت کنند، پیغمبر ما را به این مقام دعوت میکند، قرآن ما را به این مقام دعوت میکند؛ و اگر ما به قرآن و سنّت رسول خدا و ائمّه اطهار علیهمالسّلام درست عمل کنیم و چیزی از خود کم و زیاد نکنیم و در همان صراط عبودیّت حرکت کنیم، به این مقام خواهیم رسید...
-از متن کتاب-