کتاب انقلاب های 1989 نشر ثالث

درباره کتاب انقلاب‌های ۱۹۸۹

سقوط شوروی از آن دسته موضوعاتی است که مورخان و جامعه‌شناسان زیادی به آن علاقه نشان داده‌اند. هنوز هم سؤالات زیادی درباره‌ی انقلاب‌های ۱۹۸۹ و چگونگی تجزیه‌ی شوروی به کشورهای مستقلی که بسیاری از آن‌ها به اتحادیه‌ی اروپا پیوستند وجود دارد. ۳۰ سال پس از جنگ جهانی دوم هیچ‌کس انتظارش را نداشت هیولای آهنینی همچون شوروی از هم بپاشد اما این اتفاق افتاد و کشورهای کوچک یکی‌یکی اعلام استقلال کردند، از زیر سایه‌ی کمونیسم بیرون آمدند و مسیر دموکراسی را در پیش گرفتند. همین‌جا بود که دیوار برلین فروریخت و آلمان دوباره به سرزمینی یکپارچه تبدیل شد، چیزی که کم‌کم امیدش در مردم از بین رفته بود. ویکتور شبشتین در سال ۲۰۰۹ در کتاب «revolution 1989: the fall of soviet empire» این وقایع را موشکافی کرده و درباره‌ی آن‌ها صحبت کرده است. نویسنده‌ی کتاب در پیشگفتار از سفرش در دهه‌ی ۷۰ قرن بیستم به شهرهایی که بعدها به پایتخت‌های جمهوری‌های مستقل شده تبدیل شدند گفته است و در ادامه توضیح داده که کتابش را بر اساس بیشتر از دویست سفر در طی سی‌سال و با مصاحبه‌های طولانی و مشاهدات دست‌اول نوشته است. این کتاب طرفداران زیادی در دنیا پیدا کرد و خیلی زود در ایران هم به فارسی برگردانده شد. مترجم این اثر بیژن اشتری، مترجم سرشناس ایرانی و ناشر آن نشر ثالث است. نسخه الکترونیک این کتاب در همین صفحه از فیدیبو قابل دانلود است.

ویکتور شبشتین کیست؟

Victor sebasteyn متولد سال ۱۹۵۶ در بوداپست، اروپای شرقی است. او در روزگاری به دنیا آمد که هنوز سایه‌ی شوروی روی مناطقی همچون مجارستان گسترده بود و او و خانواده‌اش زمانی که ویکتور هنوز کودک بود به انگلستان پناهنده شدند. او در بریتانیا به شغل روزنامه‌نگاری مشغول شد و برای روزنامه‌های زیادی از جمله، لندن ایونینگ، تایمز و دیلی‌میل نوشته است. او یکی از گزارشگران وقایع سال ۱۹۸۹ و فروپاشی شوروی است و بخش بزرگی از عمر خود را به نوشتن درباره‌ی شوروی، کمونیسم، فروریختن دیوار برلین و وقایع مشابه آن گذشته است. او چندین کتاب مختلف نوشته است. مشهورترین اثر او انقلاب‌های ۱۹۸۹ است که منتقدان زیادی آن را تحسین کرده‌اند. شبشتین برای کتاب اولین دیکتاتور در فهرست نهایی جایزه لانگفورد در بریتانیا قرار گرفت و جایزه پلوتارک را هم به دست آورد. کتاب ۱۲ روز از این نویسنده که درباره‌ی انقلاب مجارستان نوشته شده است هم به دوازده زبان مختلف برگردانده شده است.

چه کسانی باید کتاب انقلاب‌های ۱۹۸۹ را بخوانند؟

این کتاب، کتابی پر از درس‌های بزرگ تاریخی است. شوروی بزرگترین قدرت کمونیستی در طول تاریخ است و برای سال‌ها با عنوان دیوار آهنین شناخته می‌شد. فروریختن این دیوار نیاز به عوامل زیادی داشت. اقتصاد شکست خورده‌ای که باعث گرسنگی بسیاری از مردم شده بود، جنگ سرد و تضعیف شوروی در طول آن و جایگزینی‌های عجولانه در قدرت چیزهایی بود که امپراتوری سرخ را به‌سوی مرگ کشاند. داستان فروپاشی شوروی یک شطرنج بزرگ است. شطرنجی با مهره‌های قدرتمند و داستانی پیچیده و عجیب‌وغریب. مهره‌های دومینو پشت‌سرهم می‌افتند و همه چیز به پایان می‌رسد. پایانی که می‌توان آن را تولد جهانی تازه دانست و هرکسی می‌خواهد از این جهان بیشتر سر در بیاورد باید با پایان جهان قبل به‌خوبی آشنا باشد. خواندن داستان فروپاشی شوروی برای هرکسی که به تاریخ و جامعه‌شناسی علاقه‌مند است و هر انسانی که می‌خواهد با آگاهی بیشتری نسبت به جهان اطرافش و آنچه در آن می‌گذرد زندگی کند ضروری است. اگر به کتاب‌هایی در حوزه علوم سیاسی علاقه‌مند هستید کتاب انقلاب‌های ۱۹۸۹ یکی از بهترین گزینه‌ها برای شما خواهد بود و به کمک آن می‌توانید ساعات مفیدی داشته باشید.

در بخشی از کتاب انقلاب‌های ۱۹۸۹ می‌خوانیم

در مسکو چند ساعتی از ظهر گذشته بود که یوری آدنروپوف، رئیس کا گ ب، برای اولین‌بار اسم پاپ جدید را شنید. دود سفید بر فراز معبد سیستین به اطلاع عموم رسانده بود که کاردینال‌ها موفق به انتخاب پاپ جدید شده‌اند. کاردینال جوزف ویتولا پاپ منتخب بود. او عنوان پاپی «ژان پل دوم» را برای خود برگزید. رئیس اداره‌ی جاسوسی شوروی فوراً متوجه اهمیت خبر شد. او گوشی تلفن را برداشت و با لحن جدی و غمناکی به تک‌تک همتایان قدرتمندش در کرملین هشدار دارد: «پاپ جدید تهدیدی علیه امنیت شوروی است.» گذر زمان ثابت می‌کرد که شاهکار آندروپوف چقدر صحیح و موثق بوده است. آدنروپوف همان شب، با عصبانیت به باریس آریستوف، سفیر شوروی در لهستان، زنگ زد و از او توضیح خواست که «چگونه چنین اتفاقی افتاده؟ تو چگونه اجازه دادی که شهروند یک کشور سوسیالیستی به‌عنوان پاپ جدید انتخاب شود؟» او دوباره گفت: این پاپ جدید «برای همه‌ی ما خطرناک است.» آریستوف تقصیر برکشیده شدن کارل ویتولا به مقاوم پاپی را به گردن «سیاست‌های درونی واتیکان» انداخت، اما خشم آندروپوف فروکش نکرد. او دستور داد گزارش فوری و کاملی درباره‌ی «چگونگی این فاجعه‌ای که برای منافع شوروی رخ‌داده» تهیه، و به وی ارائه شود.