ادبیات مثل هر پدیدهی دیگر اجتماعی در افغانستان از آسیبهای چند دهه جنگ و ناآرامی برکنار نبوده است. نبودن ثبات در جامعه سبب شده است صنعت نشر و چاپ به شیوهی اصولی پا نگیرد و آثار شاعران و نویسندگان چنانکه باید و شاید اقبال انتشار نیابند و به دست مخاطبانش نرسند. از طرفی همین اوضاع بر صنعت رسانه نیز حاکم بوده و آن جادهی دیگر ارتباطی نیز مسدود یا پر از مشقت بوده است. بدینگونه در این چند دهه در چرخهی میان تولیدکنندگان آثار ادبی و مخاطبان انقطاع و گسستی ایجاد شده که حاصل آن ناشناخته ماندن یا به فراموشی رفتن نام و آثار تعداد زیادی از چهرههای ادبی در میان نسل جوان افغانستان و دیگر مخاطبان ادبیات در اقلیم زبان فارسی بوده است. گسستی که زیانهایی جبرانناپذیر بر پیکرهی فرهنگ ما وارد کرده است.
بسیاری از شاعران و نویسندگان افغانستان که آثار درخوری دارند، از داشتن مجموعهای مدون و کامل محروم ماندهاند و از تعدادی از ایشان به سختی با جستوجو در هفت اقلیم میشود کتابی پیدا کرد.