جامعه ایرانی در جدال و تضاد رفتارها و عناصر اساسی زیست تاریخ من خود، انسانی سنتی تولید کرده است. انسانی که وامدار رفتارهای به میراث گرفته متأثر از ژنتیک تاریخی اش می باشد. او در مقام حارس حیثیت متعبدانه گذشتگان خود است. او تمامی نابهنجاری های زیست سنت مدارانه خود را به ذهن متأثر از مناسبات سنتی منتقل می کند.
از طرف دیگر در ایران به دلیل تلاش های ناپیوسته و فوری در جهت استقرار تجدد و دیگر گون کردن چهره جامعه، عناصر ضرور سنت در کشورمان، بدون نقد و وارسی و بدون درک و فهمش، در سازوکار عقیم مانده مشروطیت به هدر رفت. این عمل منجر به تضییع گذشته و باطل کردن باورهای هر چند نادرست و خرافاتی بخش کثیری از مردمان سرزمین مان شد و جدال سنت و مدرنیته، به جدالی دائمی مبدل گشت. حال پرسش این است که: این معضل تاریخی پناه بردن به سنت چیست؟ و باعث چه رخداد یا وضعیت تاریخی می شود؟