کتاب پروانه ای زیر پوست نشر چشمه

در من زنی است در من زنی است برگ‌هایش را باد می‌برد اشک‌هایش را آفتاب آه گل‌های آفتابگردانم لب‌های کبودتان را به نور نزدیک می‌کنم و شعر باید شلاق بخورد درد بکشد می‌نویسم و شیار سفالین دستانم ترک برمی‌دارد و اعتراضم چه‌قدر در بستر در آشپزخانه کوچک است... -از متن کتاب-