کتاب جاکوب در آفریقا نشر انتشارات سایه گستر

پدر، مادر و پدرناتنی­ام هر سه دکتر هستند. ولی نه آن دکتری که بتوانند وقتی مریض می­شویم ما را درمان کنند. مادر و پدر ناتنی­ام "سم" درجۀ دکترای انسان­شناسی دارند و در دانشگاه تدریس می­کنند. پدر واقعی­­ام هم دکترای رفتار با حیوانات را دارد. او زیست­شناسی است که در مورد رفتار فیل­ها در کنیا تحقیق می­کند. پدرم می­گوید، لقب دکتر به معنی "آموختن بیشتر و عمیق­تر مطالب" است و تنها فایدۀ خطاب کسی با نام دکتر یا امثال آن احترام کاذب است. پدرم می­گفت: «داشتن دکترا به این معنی نیست که همه چیز رو می­دونی. درواقع خیلی از مواقع دقیقاً برعکسه. آدمای احمق زیادی رو می­شناسم که اتفاقاً دکتر هم هستن...» سم می­گوید: «پدرت مخش عیب داره.» او همیشه پدرم را تحقیر می­کند، این کارش خیلی عذابم می­دهد. نمی­دانم با این گفته­ها می­خواهد چه چیز را ثابت کند. همیشه می­گوید: «جاکوب به من ربطی نداره ولی از این­که پدرت به خاطر تو هم که شده نیویورک نموند، خیلی عصبی می­شم....» ولی معمولاً چیزی نمی­گویم، با وجود این که سم در کنار من است و با هم در یک آپارتمان در نیویورک زندگی می­کنیم هیچ احساس عاطفی نسبت به هم نداریم. فکر می­کنم شاید سم از جمله همان دکترهایی است که پدرم در موردشان صحبت می­کند. پدرم همیشه این­جا در کنارم است اما نه بصورت فیزیکی... -از متن کتاب-