درباره برنرزلی خالق شبکه ی جهانی اینترنت کمی پشیمان است
برنرز لی میگوید: «کسانی که میخواهند مطمئن شوند اینترنت به انسانیت خدمت میکند، باید نگران چیزهایی باشند که مردم بر روی اینترنت درست کردهاند.»
در واشنگتن، نیم مایلی کاخ سفید هستیم، برنرز لی دربارهی آیندهی اینترنت حرف میزند که حرف زدنش مانند همیشه با حرارت، جنب و جوش و دارای وزن خاص خود است. با آن یک مشت موی آکسفُردی که بالای صورت تراشیدهاش نشسته است، برنرز لی شبیه آکادمیک-های عالیرتبه است – با لهجهی لندنی شکستهی خود، سریع حرف میزند، وقتی میخواهد فکری را منتقل کند لکنت پیدا میکند و گاهی از روی کلمهای میپرد و جملهای را حذف میکند. تکگوییاش ترکیبی از شوق با رگههایی از مالیخولیاست. تقریباً سه دههی پیش، برنرز لی اینترنت را اختراع کرد. و امروز صبح به واشنگتن آمده تا آن را نجات بدهد.
شغل برنرز لی به دو دوره تقسیم شده است. در دورهی اول، به آکسفورد رفت، برای سازمان اروپایی پژوهشهای هستهای (یا همان سِرن) کار کرد، و سپس، در سال ۱۹۸۹، ایدهای به ذهنش رسید که رفته رفته به شبکهی جهانی اینترنت تبدیل شد. در ابتدا، اختراع برنرز لی قرار بود به دانشمندان کمک کند تا دادههای خود را بر روی شبکهای که بعدها اینترنت نامگذاری شد به اشتراک بگذارند، نسخهای از همان سیستمی که در دههی ۶۰ دولت آمریکا از آن استفاده میکرد. اما به خاطر این که تصمیم گرفته بود کد منبع آن را به صورت مجانی در اختیار همگان قرار بدهد – تا شبکهی جهانی اینترنت را برای همه یک پلتفرم باز و دموکراتیک کند – زاییدهی تفکرش زندگی خود را پیدا کرد. زندگی خود برنرز لی نیز به شکل غیر قابل بازگشتی عوض شد. در مجلهی تایم، او به یکی از مهمترین شخصیتهای قرن ۲۰ بدل شد، به خاطر دستاوردهایش در علوم کامپیوتری جایزهی تورینگ دریافت کرد (که به نام کد شکن معروف نام گذاری شده است) و همچنین در المپیک از او قدردانی شد. توسط ملکهی انگلستان مقام شوالیه دریافت کرد. دَرن واکِر، رئیس مؤسسهی فورد میگوید "او نقش مارتین لوتِر کینگِ دنیای دیجیتال جدید ما را دارد." (برنرز لی خودش یکی از اعضای سابق هیئت امنای فورد است).