کتاب عصیانگر نشر نیلوفر

اروپا در گذر از رنسانس تا مدرنیته تاریخ پر فراز و نشیبی را گذارنده است. اندیشمندان بسیاری ظهور کرده‌اند و مکاتب مختلفی در اروپا روی کار آمده‌اند. تضارب اندیشه در اروپا به مسئله‌ای بغرنج تبدیل شد و در این میان مردم سردرگم ماندند. با این حال کسانی هم بوده‌اند که می‌کوشیدند که مسائل و مشکلات انسان مدرن را ریشه‌یابی و تحلیلی بر این سیر تاریخی ارائه کنند. آلبرکامو نویسنده و فیلسوف الجزایری-فرانسوی تاملات اندیشمندانه‌ای در این باب دارد و حاصل آن، کتاب‌ها و مقالات اثرگذار است. کامو در کتاب عصیانگر که به شکل مقاله نوشته شده است، موضع عصیان را در تاریخ بررسی می‌کند و نگاه جالبی به ظهور و بروز اندیشه‌ها و مکاتب مختلف انسانی در آثار نویسندگان و اندیشمندان بزرگ چند قرن اخیر اروپا دارد.

درباره کتاب عصیانگر

 آلبر کامو کتاب عصیانگر را سال ۱۹۵۱ و پس از پایان جنگ جهانی دوم نوشت.

در مقدمه‌ی « مهستی بحرينی‌» درباره‌ی کتاب عصیانگر آمده است: «کامو در عصیانگر کم و بیش در همه تجربه‌های ایمانی و عقیدتی اروپائیان از مسیحیت تاریخی گرفته تا نیست‌انگاری، از فاشیسم تا کمونیسم به پژوهشی ژرف می‌پردازند و هرچند بحث اصلی کتاب درباره‌ی عصیان است- و درباره‌ی انقلاب که خود زاده‌ی عصیان است- مباحث دیگر را نادیده نمی‌گیرد و تصویری روشن از سیر تاریخی که افکار و عقایدی که در طول زمان بر اروپا حاکم بوده است، ترسیم می‌کند.»

پس از این مقدمه دیباچه‌ی آلبرکامو بر کتاب آمده است. کامو در این دیباچه درباره‌ی انواع جنایت‌ها صحبت می‌کند و سپس مفهوم معصومیت را پیش می‌کشد. بدنه‌ی اصلی کتاب در ۵ فصل نوشته شده است. فصل اول این کتاب عصیانگر نام دارد. فصل‌های بعدی کتاب «عصیان متافیزیکی»، «عصیان تاریخی»، «عصیان هنری» و «اندیشه‌ی نیمروزی» نام دارند.

کتاب عصیانگر یا انسان طاغی در واقع اعلام مخالفت کامو با کمونیسم و شوروی است. کامو در کتابش این مسئله را باز می‌کند که کمونیسم منجر به جنایت می‌شود. هرچند این ایده باعث شد، روشنفکران زیادی علیه کامو جبهه گیری کنند؛ اما تاریخ نشان داد، قضاوت آلبرکامو چندان اشتباه نبوده است.

نقد و بررسی کتاب عصیانگر

عصیانگر از جمله آثار کاموست که مناقشات زیادی را برانگیخته است. از زمان انتشار کتاب تاکنون منتقدان زیادی درباره‌ی این کتاب اظهار نظر کرده‌اند و از جنبه‌های مختلف آن را موشکافی کرده‌اند. در دانشنامه‌ی فلسفی استنفورد نقد مفصلی بر این کتاب انتشار یافته که «حمیرا بنایی فر» آن را به فارسی برگردانده است. در این نقد منتقد بر این مسئله تاکید می‌کند که کتاب عصیانگر بیش از آنکه یک کتاب فلسفی باشد جنبه‌ی تاریخی دارد. در این نقد درباره‌ی هدف نگارش رساله‎ی عصیانگر آمده است:

«هدف این رساله، بار دیگر، درک واقعیت امروز یعنی جنایت منطقی و بررسی تفصیلی استدلال هایی است که جنایت منطقی بر پایه ی آن ها به حیات خود ادامه می دهد، کوششی است برای فهم زمانه ای که در آن به سر می بریم. شاید گفته شود عصری که در عرض پنجاه سال، هفتاد میلیون موجود انسانی را ریشه کن می کند، به بردگی می کشد و یا می کُشد، باید بی درنگ محکوم شود، اما گناه این عصر هم باید فهمیده شود.»

در این میان بسیاری نیز قلم نقدشان به تحسین چرخیده است و این اثر را از دیدی هنرمندانه نگریسته‌اند. مثل منتقد ادبی و هنری، علی رفیعی وردنجانی، در مقاله‌ای در روزنامه‌ی اصفهان زیبا این اثر را چنین وصف می‌کند : «کامو / عصیانگر یک اثر بدیع است و به لحاظ زمانی و مکانی می تواند اعجاز نامیرایی داشته باشد . اگر چه سال ها از نگارش آن می گذرد اما همچنان اندیشه های شکوهمند آلبرکامو در تدارک یک هستی نشات گرفته از اخلاقیات آدمی قابل ستایش و جذاب است.»

درباره البرکامو

البرکامو نویسنده‌ی فرانسوی- الجزایری متولد ۱۹۱۳ در الجزایر است. در آن زمان الجزایر مستعمره‌ی فرانسه به حساب می‌آمد. او تحصیلاتش را در رشته‌ی فلسفه در دانشگاه با پایان نامه‌ای تحت عنوان «فلوطین، آخرین فیلسوف تاثیر گرفته از تمدن یونان» به پایان برد.

البرکامو را از پیشگامان ابسوردیسم می‌دانند. هرچند کامو پوچ گرا بود، اما اصلا شخصیتی ناامید نداشت و برعکس بسیار پر انگیزه برای زندگی تلاش می‌کرد.

کامو دوستی عمیقی با ژان پل سارتر فیلسوف اگزیستانسیالیست فرانوسوی داشت که البته این دوستی به دلیل اختلاف نظرهای این دو از هم پاشید و سارتر به یکی از منتقدان جدی آثار کامو تبدیل شد.

زمن جنگ جهانی دوم کامو در فرانسه زندگی می‌کرد. او داوطلبانه در جبهه جنگ حاضر شد، اما چون از بیماری سل رنج می‌برد، از میدان نبرد بازگردانده شد. او پس از پایان جنگ جهانی کتاب انسان طاغی را نوشت که یکی از بااهمیت‌ترین آثار اوست.

آلبرکامو سال ۱۹۵۷ برای پرداختن به وجدان بشری در عصر حاضر برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. او تنها آفریقایی تاریخ است که توانسته است این جایزه را به دست آورد. آلبرکامو دوسال بعد بر اثر حادثه‌ی رانندگی در فرانسه کشته شد . او در گورستان لومارین در جنوب کشور فرانسه به خاک سپرده شده است.

کتاب «عناصر یک زندگی» نوشته‌ی «رابرت زارنسکی» درباره‌ی البرکامو نوشته شده است. این کتاب را می‌توانید از فیدیبو دانلود کنید.

 آثار دیگر آلبرکامو

البرکامو آثار بسیار زیادی در کارنامه دارد. آثار او از رمان و داستان کوتاه تا جستار و مقاله و نمایش‌نامه را در بر می‌گیرد. بیشتر آثار کامو در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند . در هر کتابفروشی که قدم بگذارید تعدادی از آثار کامو با ترجمه‌های مختلف پیش رویتان خواهد بود. مشهورترین آثار کامو کتاب‌های «طاعون»، « بيگانه» و «سقوط» هستند که در سراسر دنیا بارها و بارها تجدید چاپ شده‌اند. هر سه‌ی این کتاب‌ها با چندین ترجمه‌ی مختلف روی فیدیبو قرار دارد. کتاب صوتی «سقوط» را هم می‌توانید از فیدیبو دانلود کنید.

از میان دیگر آثار این نویسنده‌ی توانمند الجزایری- فرانسوی می‌توان به کتاب‌ها و نمایشنامه‌های «کالیگولا»، «اسطوره‌ی سزیف»، «شهربندان و عادل‌ها»، «تسخیر شدگان»، «مرد خاموش»، «رکوئيم برای یک راهبه»، «سوء تفاهم»، «تعهد اهل قلم»، «دور از دیار و قلمرو»، «دلهره هستی»، «دادگسترها» و «تبعید و سلطنت» اشاره کرد که همگی در فیدیبو در دسترسند.

«مرگ خوش» و «آدم اول» آخرین آثار آلبرکامو هستند که پس از مرگ نویسنده منتشر شده‌اند. آدم اول بر اثر مرگ نویسنده نیمه کاره ماند و به همان شکل منتشر شده است. کتاب «مرگ خوش» با دو ترجمه‌ی مختلف تحت عنوان‌های «مرگ خوش» و «مرگ شادمانه» روی فیدیبو موجود است. «آدم اول» را نیز می‌توانید از فیدیبو دانلود کنید.

عصیانگر در ایران

کتاب عصیانگر مانند دیگر آثار کامو در ایران چندین بار ترجمه و منتشر شده است. اولین ترجمه‌ی این کتاب با نام انسان طاغي منتشر شده است و بیشتر به همین نام شهرت دارد. مهدی ایرانی طلب این کتاب را ترجمه کرده و نشر قطره منتشر کرده است.کتاب انسان طاغي برگردان مهدی ایرانی طلب را می‌توانید از فیدیبو دانلود کنید.

ترجمه‌ی دیگر کتاب عصیانگر، برگردان مهستی بحرینی است که انتشارات نیلوفر روانه‌ی بازار کتاب ایران کرده است. خرید و دانلود pdf کتاب عصیانگر در همین صفحه ممکن است.

در بخشی از کتاب عصیانگر می‌خوانیم

تحریک و تشویق به خشونت به صورت آیینی جدی در می‌آید که راسکولنیکف شاهد صادقی برای آن است. پیسارف، در اوج این خیزش جانانه، بی‌ةنکه قصد مزاح داشته باشد، می‌پرسد آیام می‌توان مادر خود را کشت؟ سپس چنین پاسخ می‌دهد: بله، اگر دلم بخواهد و اگر آن را مفید بدانم، چرا نباید بکشم؟

از این مرحله به بعد، مایه شگفتی است که می‌بینیم این نیست‌انگاران در پی ثروت‌اندوزی یا رسیدن به مقام و منزلتی نیستند، یا بی‌شرمانه از هرموقعیتی که دست می‌دهد سود نمی‌جویند. راست است که نیست انگاران از از داشتن وضعیتی ممتاز، در همه سطوح اجتماع، بی‌بهره نیستند اما اخلاق ستیزی خود را در قالب نظریه ارائه نمی‌دهند و ترجیح می‌دهند که در همه موقعیت‌ها، آشکارا، احترامی که تاثیری در پی ندارد، به فضیلت اخلاقی ادا کنند. با این همه، نیست‌انگاران مورد بحث ما، با مخالفت با جامعه، که به خودی خود نوعی ارزش به شمار می‌آید‌‌، در واقع عقاید خود را نقض می‌کردند. این گروه خود را ماده گرا می‌خواندند و کتاب مورد علاقه‌شان «نیرو و ماده» بوخنر بود. اما یکی از آنان چنین اعتراف کرد:«همه ما آماده رفتن به پای چوبه دار و سر باختن برای مولشوت و داروین هستیم.» و با این گفته اعتقاد را در مکانی به مراتب بالاتر از ماده نشاند. اعتقاد، در این مرحله، رنگ مذهب و تعصب گرفته بود. پیسارف لامارک را خائن به شمار می‌آرود چون داروین را برحق می‌دانست. کسی که در آن فضای فکری از جاودانگی روح سخن می‌گفت، بی‌درنگ طرد می‌شد. بنابراین، حق با ولادیمیر ویدله است که نیست انگاری را تاریک‌اندیشی خردمدار می‌نامد. نیست‌انگاران، به طرز عجیب، تعصبات ایمان را به خرد می‌افزودند. انتخاب عوامانه‌ترین شکل علم باوری همچون الگوی اصلی خرد، کمترین تناقضی نبود که در کار این فردگرایان وجود داشت. آن‌ها همه چیز را نفی می‌کردند مگر ارزش‌هاییرا که یکسر محل تردید بود، ارزش‌هایی که در شخصیت «آقای هومه» فلوبر نمودار شده است.