ادبیات در جهان، شناسنامهی ملتها به حساب میآید. ادبیات به تنهایی نوعی از علم تاریخ است که رویداد و سرگذشت سرزمین ملتها را با زبان و احساس مردمان آن سرزمین بیان میدارد. برای تاریخنگاران، شناخت ادبیات هر ملت لازم است چراکه پیکرهی اصلی و صادقانه ی تاریخ یک ملت از زبان مردم آن جاری میشود. از این لحاظ برای شناخت صحیح تاریخ هر ملت به ادبیات آن ملت نیاز داریم. همچنین بالعکس به شناخت تاریخ آن ملت، و این دو چون زنجیر ناگسستنی همیشه در کنار هم قرار دارند.