محمدبنعلیبن شهر آشوب مازندرانی سروی معروف به «رشید الدین» از عالمان بزرگ، مفسر، محدث، ادیب و فقیه بزرگ شیعه است که در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری میزیسته. ابن شهرآشوب یکی از اساتید علم حدیث بوده است. وی از اساتید خویش اجازه نقل روایت داشته و از آنها روایت میکرده است، از جمله ایشان: شیخ ابومنصور طبرسی، محدث شیخ علی ابن شهرآشوب، شیخ شهرآشوب، شیخ ابوعلی فضل بن حسن طبرسی (صاحب تفسیر «مجمع البیان»)، شیخ جمال الدین ابوالفتوح رازی، قطب الدین راوندی و... میباشند. او صاحب آثار و تالیفات بیشماری از جمله المخزون و المکنون فی عیون الفنون (اندوختهها و پنهانیهای چشمههای هنر)، مائدة الفائدة، المثال فی الامثال، الحاوی فی الفتاوی، الاوصاف، المنهاج است. کتاب حاضر به بررسی زندگی این عالم بزرگ شیعی و آثار او میپردازد.