کتاب همنوایی شبانه ی ارکستر چوب ها نشر نیلوفر

اصلا قرار نبود این کتاب رو بخونم اما تا به خودم اومدم دیدم غرق خوندن نظرات سایر خوانندگان هستم. عده زیادی پرستشش میکردن، میگفتن بهترین رمان ایرانیه، یه رمان ایرانی مدرن درست و درمونه، اصلا جزو بهترین کتاب هاییه که تا حالا خوندم. از اون طرف هم دوباره عده زیادی میگفتن، چه کتاب پوچی، چه دنیای سیاه و آشفته ای، نویسنده اش جادوگره و مجبورت میکنه بخونی! اصلا حیف این همه جایزه و تقدیر و تشکر، ملت افسرده ما عادت دارن از هر جفنگی بت بسازن. نه! دیدم اینطوری نمیشه؛ تا خودم نخونمش فضول درونم که کک افتاده به جونش آروم نمیگیره. بدین سان بود که خوندنش رو شروع کردم... خب اینا که تا به اینجا خوندید قبل از خوندن کتاب بود و اینا که از این به بعد میخونید بعد از خوندن بیش از یک سوم کتاب (بیشینه قابل تحمل برای من) با توجه به تجربه اخیرم(راهنمای کهکشان برای اتواستاپ زن ها) و سخن آن حضرت که فرمودند "وقتی به آدم میگن دنیا فقط دو روزه آدم دلش میسوزه..." اتلاف وقت برای خواندن چنین مزخرفاتی را به هیچ وجه من الوجوه جایز ندانسته و به گروه دوم ملحق میشوم. اما از برای اثبات حرفم در باب جفنگ بودن این اثر هیچ اصراری ندارم؛ هر کی باور نداره بره خودش بخونه.(والا!) پ.ن: دوستانی که معتقدن آسمون خدا سوراخ شده و این یگانه اثر ازش افتاده پایین، هم نظرشون کاملا محترمه. همونطور که نظر من هم کاملا محترمه! کشش ندادم که چرا نظرم محترمه پس لطفا کشش ندید که چرا نظرتون محترمه؛ ما را حوصله بکش بکش نیست.

مشکل بسیاری از ما این است که برای کتاب خواندن برنامه نداریم. به همه چیز نوک می زنیم و هر کتابی دم دستمان باشد می خوانیم. در حالی که داشتن برنامه برای خواندن کتابها چه بر اساس زمان باشد چه ژانر خیلی به کتابخوانی ما کمک می کند. قطعا باید دولت آبادی. گلستان. چوبک. گلشیری و به خصوص گلشیری را خوانده باشی تا با این کتاب مواجه شوی. کتابی بزرگ تر از قد و اندازه داستان های ایرانی.

لطفا در این طرح رایگانتون فقط رمان نزارید

میشه لطف کنین وفقط رمان نذاریدتوی طرح رایگانتون؟

کتاب خوبی نیست. نویسنده داستان نداشته. داستانش هم جذابیتی نداشته. فقط یک ایده داشته. همین و بس. برای به اجرا درآوردن یک ایده‌ی خالی، چه کاری بهتر از نوشتن اون به سبک سوررئال و روایت غیرخطی؟ آن هم صرفا برای جذاب کردن نوشته. این کتاب نه تنها سوررئال نیست که ادای سوررئال رو هم نتونسته در بیاره. نویسنده کتاب رو نوشته و در آخر کار صفحات اون رو بریده به هم دوخته و به هم وصل کرده؛ بدون هیچ هدف خاصی به جز جذاب کردن آن با گیج کردن خواننده‌ی مبتدی که فکر میکند هرچه را نفهمد نشانه‌ی جذاب بودن است! به چه دلیل این کتاب جزو بهترین رمان های ایرانیست واقعا دلیلش را نمیفهمم. . سوررئال نویس در دنیا به اندازه انگشتان دو دست نداشته‌ایم و نخواهیم داشت. پس لطفا نویسندگان سعی نکنند سورریال بنویسند؛چون سوررئال نوشتن سعی کردنی نیست!!!

سلام رمان های دفاع مقدس رو هم بذارید مثل دختر شینا، سلام بر ابراهیم و... این واقعا جفاست که فقط مرعوب غرب باشیم.

یک کتاب خوب از عناصر مختلفی تشکیل شده که اون رو در مجموع یک اثر ادبی ارزشمند میکنن گاهی کتابی چند عنصر رو با هم داره و میشه شاهکار ادبی در مورد این کتاب اگه نخوام بی انصاف باشم -چون واقعیتش ازش لذت نبردم- جملات قشنگی میشه توش پیدا کرد در یک سری موارد نویسنده تونسته خیلی قشنگ در مسایلی غرق بشه و با تخیلی زیبا اون ها به نوشته تبدیل کنه اما در کنار هم گذاشتن پازل این جملات و عبارات زیبا، نتیجه جالبی نداره و جذابیتی در کلیت داستان وجود نداره. کشش نداره، مفهوم خاصی نداره پایان جذابی هم نداره بیشتر مثل سرمشق شکست خورده ای از آثار فاخر ادبیات هست. من خوندن این کتاب رو توصیه نمیکنم.

کتاب خوبیه و بعضى عبارات و صفحاتش واقعا تاثیر گذار و عالیه اما در کل ازون کتاباس که خوندنش سخته و آدم چند بار میزاره کنار و دوباره میره سراغش،یعنى روان جلو نمیبرتت ولى در عین حال چون ذهنو درگیر میکنه آدم تمومش میکنه

کتاب خیلی جالبیه. نکته اینکه وقتی سورئال میخونید عملا نباید دنبال مفهوم خاصی باشید. فقط باید بخونید، از تصویر سازی های ذهنیِ غیررئالش لذت ببرید و رد شید! قرار نیست فلسفه افلاطون براتون باز بشه. اما باعث میشه یه لبخند کوچیک بزنید و بعضی جاها از جمله های قشنگش لذت ببرید. کوتاه بودن بخش های کتاب هم یکی از دلایلی بود که من موقع خوندنش احساس خستگی نکردم و اتفاقا بیشتر جذب میشدم ببینم بعدش چی میشه.

لطفا کتاب های روانشناسی و موفقیت هم تو طرح رایگانتون بذارید