اساس یکتاپرستی و خداشناسی در مسیر خودشناسی انسان بنا نهاده شدهاست. تا انسان خود را نشناسد به رنگ او در آمدن ناممکن است. زندگی بشر جاودان است، با درک این حقیقت لزوم خودشناسی بیش از پیش به ظهور میرسد تا بر بیهوده نبودن آفرینش انسان مهر تایید بنهد.
غفلت از خودشناسی سبب محرومیت انسان از کسب مقام حقیقی انسانیت است. کسب همه علوم، آثار درخشانی در جامعه برجای میگذارد که مقدمه کسب سعادت برای انسان میباشند؛ اما یادگیری هر کدام از علوم بهخودیخود برای انسان ضروری نیستند؛ زیرا در موقع نیاز با مراجعه به صاحبان علم رفع حاجت میشود، اما، علم خودشناسی که در پی آن، سبب خداشناسی است؛ کسب معرفتی ضروری برای نسل بشر میباشد که هر فرد بهتنهایی و با گام نهادن در وادی وجودی خود باید رهسپار در این مسیر پرپیچ وخم؛ و حتی گاهی دشوار و مهلک شود.