امروزه از یک سو در دنیای معماری، معماران در پی خلق سبک ها و روش های نو در طراحی بوده و از سوی دیگر، در کشورهای در حال توسعه، معماران در صدد بروز شدن و همگام شدن با معماری روز کشورهای پیشرفته هستند؛ اما گاه در این راه به این هدف معماران جوان ایرانی، همچون معماران سایر کشورهای در حال توسعه، دچار از خود باختگی در مقابل سبک های جدید دنیای غربمیشوند بدون اینکه ملاحظات اقلیمی و فرهنگی را در نظر بگیرند و به این ترتیب، گونه ای معماری شکل می گیرد که هیچ تجانسی با معماری ایرانی و شرایط امروز کشور نداشته و اینگونه معماری مانع از خلق فضاها و روش های جدید در دنیای معماری میشود .
در نتیجه شناخت چگونگی ورود و رشد سبکی غربی که در دوره های پیشین تجربه شده است، می توان از وقوع چنین پیامدهایی جلوگیری کند.