احساس آمادگی برای ایستادن در کرانه هستی و سخن گفتن با خالق هستیبخش زیباترین و خوشایندترین احساس انسان است. وضو، مصفاترین بستر برای تعامل آرامشآفرین میان خالق و مخلوق است. وضو، پالایش جان و صفای وجود است. وضو، معنابخش عبودیت و کلید نماز است.
بدون تردید تبیین همه رازها و رمزهای وضو از یک منظر خاص مقدور و میسر نیست. اما اندیشیدن درباره مفهوم «وضو» از نگاه روانشناختی برای همگان بهویژه کودکان و نوجوانان مفید و مؤثر است؛ چرا که عموماً در کودکان و نوجوانان احساس مذهبی بهمراتب مهمتر از دانش مذهبی است.
احساس خوشایند مذهبی، گرایش و تعهد کودکان و نوجوانان را به آموزهها و ارزشهای دینی تقویت میکند. همواره آمیزهای از شناخت دینی همراه با احساس دینی، باورهای دینی را استوار میکند و رفتارهای معقول و متعالی مذهبی در بستر باورهای غنیِ فطری، معنوی و جهانشمول پدیدار میشود.
مکتوب حاضر که در تبیین برخی از ابعاد و جلوههای معنوی وضو با نگاه روانشناختی نگاشته شده است، به همه پدرهای فهیم و مادران دلسوز، معلمان و مربیان بصیر، دانشپژوهان معزز، روانشناسان و مشاوران بلنداندیش تقدیم میشود.