معرفی، خرید و دانلود کتاب رهیافتی بر مدیریت بومی آب، بازار و محله

به منظور شناخت و فهم مدیریت بومی منطقه کاشان در زمینه‌های آب، بازار و محله، در دوران معاصر، و نیز بررسی فرصت‌ها، راهکارها و موانع گذار به مدیریت دوراندیش، مبتنی بر دانش بومی، اصول همیاری و رفاقت در منطقه مورد مطالعه، پژوهش کیفی از طریق مطالعات اسنادی و میدانی مشتمل بر مصاحبه با پنج گروه اصلی از ذی‌نفعان مدیریت بومی، شامل: کشاورزان، مطلعین، کارگزاران (در زمینه آب، بازار و محله)، معتمدین بازار و محله، و نیز عامه مردم، طی سال‌های ۹۲-۱۳۹۱ انجام شد. سپس با تلفیق مطالعات اسنادی، مشاهدات میدانی به همراه مشارکت در جامعه مورد مطالعه و در نهایت، نگرش‌های جمع‌آوری شده از پایین به بالا، از طریق مشاهده و مصاحبه‌، شناخت نسبی از مدیریت بومی در منطقه کاشان حاصل شد. نتایج به دست آمده از مطالعات و مشاهدات، حاکی از آن است که مدیریت بومی در زمینه‌های آب، بازار و محله، مبتنی بر چهار مؤلفه کلیدی، شامل دانش بومی، همیاری، رفاقت و دوراندیشی است. یکی از مهمترین مؤلفه‌های مدیریت بومی، دانش بومی است، دانشی تجربی، برخاسته از فرهنگ، ارزش‌ها، شیوه نگرش، نوع باور و فهم مردم یک سرزمین نسبت به مسایل پیش‌روی آن‌ها است، به طوری‌که با تغییرات اجتماعی، فناورانه و تغییر شرایط زیست‌محیطی تکامل پیدا می‌کند. نقش مشارکت ذی‌نفعان و یاری آن‌ها به یکدیگر به منظور اداره و سامان امور، در دومین مؤلفه، یعنی همیاری، نمود بیشتری پیدا کرده است. سومین مؤلفه عبارت است از رفاقت با مفهوم محوری خیرخواهی، حفظ ارزش‌ها، رعایت احترام و نیز علاقمندی، که مردم را در درک و ارتباط مناسب با یکدیگر و محیط‌زیست یاری می‌نماید. چهارمین مؤلفه، دوراندیشی است که شامل توجه به نیازهای نسل کنونی و آینده، بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی، رعایت انصاف، امانت و عدالت در تصمیم‌ها و رفتارها و نیز روش‌هایی است که دستیابی به مدیریت دوراندیش را محقق می‌کند. دانش بومی این کهن سرزمین ریشه در خرد چند هزار ساله این مرز و بوم دارد، در سالهای اخیر به همت اینجانب (غلامرضا لطیفی) و دکتر عزت اله سام­آرام فصلنامه دانش بومی در دانشکده علوم اجتماعی پایه گذاری شد که بعدها به فصلنامه دانش بومی ایران تغییر نام یافت. کهن سرزمین ایران، پراز رمز و رازهای دیر بازی است که در قالب فرهنگ شفاهی و بصورت سینه به سینه ونسل به نسل، انتقال یافته واحتمال می رود در صورت عدم ثبت و واکاوی آن به محاق زمان گرد پیری روزگار برآن جا خوش نماید و میراثی چنین شگرف بتدریج دستخوش تندرویهای زمانه شود، مناطق مختلف ایوان بازتاب خِرد ورزیهای پدران و مادران و نیاکان ما می­باشد که برای زیست­پذیری خود چگونه با شرایط اقلیمی و سازکارو آن آشنا شده وضمن غلبه بر مسایل ومشکلات چگونه با کمک یکدیگربا همیاری نزدیک، شرایط زیست را تسهیل کرده­اند. در حال حاضر با رشد شهر نشینی و گسترش وسایل ارتباطی، شاید این نگرانی بوجود آیدکه این سرمایه معنوی و مادی نسلی ما نکند در گرداب حوادث زمانه دچار تزلزل و فروپاشی شود و با گذشت نسل فعلی و یا یک یا دو نسل دیگر رخت بربندد، نشر این کتاب که حاصل دلمشغولی و همدلی با شرایط فرهنگ بومی است می­تواند راهگشای ثبت و ضبط این میراث کهن جامعه ایرانی باشد.