بررسی متون ادبی از دیدگاه روانکاوی از تحقیقات میان رشتهای است که میتواند در رمزشناسی این آثار و درک ژرفای آنها مفید باشد.روانکاوی خود حوزه وسیعی دارد و به شاخههای متعدد تقسیم میشود؛ یکی از این شاخهها «روانشناسی تحلیلی» یونگ است که منشا پژوهشهای فراوانی در آثار ادبی شده است. در نظریه یونگ، ناخودگاه جمعی و کهن الگوهای موجود در آن و موضوعات را در آثاری که ریشه در ناخودآگاه جمعی دارند به خوبی میتوان بررسی کرد.شاهنامه فردوسی حماسه ملی ایرانیان است و ریشه در ناخودآگاه قومی و ملی آنها دارد.این ویژگی قابلیت مناسبی به آن میدهد که از دیدگاه یونگ تحلیل شود.