جامعه ملل در سال ۱۹۱۹میلادی،پس از جنگ جهانی اول راه اندازی گردید. این تشکیلات زمانی رسما تاسیس شد که ۴۴ کشور میثاق جامعه ملل، یعنی قسمت اول معاهده ورسای، را امضا کردند. هدف اصلی از تشکیل جامعه ملل حفظ صلح جهانی از طریق ترویج خلع سالح، جلوگیری از بروز جنگ از راه امنیت جمعی، حل و فصل اخنلافات میان کشورها از طریق مذاکره و دیپلماسی و بهبود رفاه جهانی بود.
با این حال، جامعه ملل دچار برخی نقاط ضعف اساسی بود. اگر کشورهای درگیر در اختلافات، نادیده گرفتن تصمیمات جامعه ملل را برمیگزیدند، جامعه ملل میتوانست تحریمهای اقتصادی وضع کند اما از آنجا که نیروی نظامی نداشت هیچ راهی برای اجرای این تصمیمات نبود. علاوه براین، همه کشورها عضو جامعه ملل نبودند. ایالات متحده برای مثال، بر خلاف تلاشها و فعالیتهای پرزیدنت ویلسون در پیدایش جامعه ملل، هرگزعضو آن نبود. کشورهای دیگر که پس از آن به جامعه ملحق شده بودند، آن را ترک کردند و جامعه ملل اغلب موفق به اقدام در زمینه مورد نیاز نبود. با وجود این نقاط ضعف، جامعه ملل قادر به حل و فصل برخی اختلافات و متوقف کردن برخی جنگهای کوچک بود. جامعه با موفقیت در اختلاف بین سوئد و فنلاند بر سر جزایر آلاند در سال ۱۹۲۱ (سال ۱۳۰۰ هجری شمسی) میلادی مداخله کرد و تهاجم یونان به بلغارستان (۱۹۲۵) را متوقف کرد. با این حال، جامعه در جلوگیری یا توقف جنگ ملل قدرتمند بیاثر بود. هنگامی که ایتالیا به حبشه در کشور اتیوپی در سال ۱۹۳۵ میلادی حمله کرد، جامعه عمل تجاوز را محکوم و تحریمهایی وضع کرد، اما تحریمها هیچ تاثیری نداشت. علاوه بر این، جامعه ملل در رویارویی با وقایع منجر به بروز جنگ جهانی دوم ناتوان بود.