منت خدای را عزّ و جلّ، که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. پس در هر نفسی دو نعمت و بر هر نعمت شکری واجب.
از دست و زبان که برآید
کز عهده شکرش به درآید
خداوندا! پروردگارا تو را دوست دارم زیرا تمام وجود و احساسم، از آنِ تو میباشد. از تو ای خدای مهربان، سپاسگزارم و تو را شکر میگویم که به من قدرت و ارادهی نوشتن دادی و قلم به دستم دادی تا بنویسم. هر کسی از نوشتن هدفی دارد و هدف من این است که بچههای گلم را با کتاب مأنوس کنم و آنها را تشویق به خواندن کنم. ما باید فرهنگ کتاب و کتابخوانی را در بین بچههایمان رواج دهیم و آنها را با کلمات، واژهها، نوشتهها، داستانهای گوناگون و اشعار زیبا آشنا کنیم و بر معلومات و دانش آنها بیفزاییم و بچههای شاد و خوبی را به جامعه اسلامی تحویل دهیم.
خدایا! حال که به من قدرت و توانایی نوشتن دادی، به من کمک کن تا بتوانم روح لطیف آنها را زیبا و زیباتر کنم و با خوبیها به آنها جلا بخشم. بچهها، دارای روحی پاک، لطیف و با احساس هستند. پس ما باید تلاش کنیم تا با تقویت روحیهی آنها، انسانهای خوب و درستی پرورش دهیم و با تقویت عقل و اندیشه و تفکر آنها به این اهداف متعالی دست یابیم و با آموختن علم و دانش از طریق داستاننویسی و شعر نویسی و کتابهای مختلف، آنها را با کلمات عالی و رسیدن به پروردگار دانا و توانا، آگاه کنیم.
خدایا! کودکانمان پاک و معصومند. قلبی صاف و دلی بیکینه دارند. خدایا به ما کمک کن تا بتوانیم آنها را در مسیر پاکیها و خوبیها هدایت کنیم. ما باید به آنها بیاموزیم که همیشه شاکر نعمتهای خدا باشند و آنطور که شایستهی خدایی تو است، تو را حمد و ستایش کنند و فقط در برابر یکتا و معبود عالم به سجده بیافتند و هیچکس غیر از تو را ستایش نکنند و از مسیر مستقیم هدایت دور شوند.
«آمین یا ربّ العالمین»
ماندانا حیدری